سوختم خاکسترم را باد برد...بهترین یارم مرا از یاد برد مانده ام در کوچه های
بی کسی...سنگ قبرم را نمی سازد کسی.
بسوزد دلت که سوزاندی دلم را ... به ویرانی کشاندیي متزلم را ... فکندی زیر پا
احساس و عشقم را...نکردی رحم حتی برغرورم.
مهم نبوده سوختنم، دور از تو پرپر زدنم،مهم تو بودي عشق من،نه قصه شكستنم،
به افتخار عشق تو ميگم كه باز زنده ام...
نظرات شما عزیزان:
|